Tel je zegeningen

En dan moeten we alweer afscheid nemen van St Armand . Een camping waar we 5 nachten verbleven. 's morgens eerst ons oude brood bakken in de koekepan en daar lekkere jam op....mmmmm. Vervolgens in de auto, alle wandelspullen mee natuurlijk, op naar de bakker. Twe

e heerlijke, warme baquettes mee en die ruiken in de auto zo lekker hè. Vanmorgen omdat het zondag is twee lekkere croissants mee en katten maar. Man oh man dan pas besef je hoe die Irma gelopen heeft zeg. Wat een klere-eind, maar gelukkig we zijn er eindelijk en aanvallen maar op die lekkere croissants. Smullen hoor.

En een wandeling is nooit saai, want je ontmoet altijd andere mensen. Iemand die in zijn tuin bezig is en op de vraag hoe het gaat krijg je een heel verhaal over zijn tuin en ik vertel hem over mijn zere knie en uiteindelijk hebben we samen plezier over een groepje pelgrims die langskomt. Een pelgrim die ik net aangekomen bij de auto spreek en verteld dat ie Tom heet en in 2017 al de Santiago deed. Ik vertel hem over Irma en waarom ik in de auto zit. 

15 km verder als ik in de volgende plaats samen met Irma op een bankje bij de kerk een broodje eet komt opeens Tom eraan lopen.Hij heeft Irma ingehaald en komt bij ons zitten. Hij is inmiddels 78 jaar en wilde na het overlijden van zijn echtgenote toch nog wel een keer de Santiago lopen, maar twijfelde of ie het nog wel kom en.. heleboel redenen. Zijn kinderen zeiden "doen pa" en zijn dochter gaf hem een flesje mee met daarin een briefje en met de woorden "als je niet meer kunt en terug moet moet je dit flesje open maken" . Hij vertelde ons ik was zo nieuwsgierig dat ik het openmaakte. Op het briefje stond " Als je niet meer kunt kijk dan niet vooruit naar wat je niet gedaan hebt, maar terug naar wat je wel deed". 

MEt een groet van Irma en Jan

​​​​​