Samen op weg

De titel heeft niks met mijn been te maken maar is wel de oorzaak. We hebben samen een nieuwe invulling voor ons bedacht voor onze camino, een ander woord voor pelgrimstocht. Ik breng Irma maar het begin van haar volgende deel en dan loop ik telkens stukken mee door leuke plekjes op te zoeken en dan samen te lopen. Vandaag heb ik zo al een km of 6 met haar

opgelopen en dat geeft moed en ik loop zo mijn eigen camino en zo werkt de camino ook. Met jezelf op stap dan kom je verder. Zo wordt je hoofd leger en krijg je ruimte om je heen te kijken, want waar we nu lopen is langs Canal du Berry, waar ik al eerder een foto van liet zien de Pont du Berry over de Allier. Lang en kaarsrecht met overal sluisjes die vaak niet meer in gebruik zijn. Daar zit je dan te wachten of

en wanneer Irma komt. Met de verrekijker zie ik haar vaak veel eerder dan zij mij. Vandaag zwaaide ik al, maar opeens verdween ze in het struikgewas langs het pad????? Iets bijzonders gezien denk ik dan maar, hahaha.... Als je zo zit te wachten zie je van alles om je heen van roofvogels tot prachtige bloemen. Genieten is dat.

Inmiddels zijn er nu op een etappe na in St Amand de Montron, waar onze tent ook staat. Morgen dendert onze karavaan dit stadje binnen. 

Zal ik jullie eens wat vertellen? We hebben het best naar onze zin zo maar maken al plannen voor "Samen". 

Waar we ook zo van genieten zijn al jullie reacties,die verbinding helpt . Dank jullie wel.